bir dağınıklığın ortasında oturmuş çay içip, poğaça yiyorum. Tırtılla yapamayacağım işleri hallettim. Yani mutfak. Tırtılla yapabileceğim işleri bıraktım. Yani ev süpürülecek. yerdeki döküntüler toplanacak. Bunları Tırtılla yapabilirim. Çamaşırlar sepette bekliyor. Onu da Tırtılla yapıcam. Çünkü bana çok güzel mandal uzatıyor. Ama onun yanında bilgisayarı açmak imkansız. Çayımı içemiyorum. Kendime bakıyorum da hep şikayet hep şikayet. Hep mi bardağın boş kısmı diyorum bazen. Bu ne pesimistlik.
Aslında ben şu Vespa'yı istiyorum. Çok istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder